-
1 zabieg
-
2 zabieg
сущ.• излечение• лечение• обработка• обращение• обхождение• процедура* * *1) (operacja) процедура, операция2) zabieg (sposób działania) мера, мероприятие, приём3) zabieg (wysiłek) старания, усилия, хлопотыsport. bieg спорт. забег* * *♂, Р. \zabiegu 1. процедура ž; операция ž; мера ž;\zabieg chirurgiczny хирургическое вмешательство; \zabieg kosmetyczny косметическая процедура; \zabiegi konserwatorskie меры по реставрации (художественного произведения etc.);
2. \zabiegi мн. усилия, старания, хлопоты, попытки;\zabiegi o pracę старания (попытки) получить работу;
czynić \zabiegi o coś хлопотать о чём-л.+2. poczynania, trudy
* * *м, Р zabiegu1) процеду́ра ż; опера́ция ż; ме́ра żzabieg chirurgiczny — хирурги́ческое вмеша́тельство
zabieg kosmetyczny — космети́ческая процеду́ра
zabiegi konserwatorskie — ме́ры по реставра́ции (художественного произведения и т. п.)
2) zabiegi мн уси́лия, стара́ния, хло́поты, попы́ткиzabiegi o pracę — стара́ния (попы́тки) получи́ть рабо́ту
czynić zabiegi o coś — хлопота́ть о чём-л.
Syn: -
3 процедура
См. также в других словарях:
zabieg — m III, D. u, N. zabieggiem; lm M. i 1. «interwencja mająca na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będąca środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby)» Bolesny, drobny, konieczny, przykry, uciążliwy zabieg. Zabieg… … Słownik języka polskiego
robić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, robićbię, robićbi, rób, robićbiony {{/stl 8}}– zrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wytwarzać coś, wykonywać coś, wyrabiać, przyrządzać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego